«Αυτο-ομοιότητα στα Μαθηματικά είναι η επανάληψη σε άπειρες κλίμακες παρατήρησης ή ανάλυσης ενός συμβάντος ή μιάς κατάστασης. Είναι η ιδότητα των fractals, των σχημάτων δηλαδή που αυτο-επαναλαμβάνονται αυτούσια σε οποιαδήποτε μεγέθυνση ή σμίκρυνση»
Αυτο-ομοιότητα παρατηρείται στα φαινόμενα του χρόνου και στην ιστορία, στις λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου όπως η μνήμη, στη δομή της κοινωνίας, στην ανάπτυξη της οικονομίας ή στην κατανομή της εργασιας. Είναι αυτό που ονομάζουμε “μοτίβο”. Είναι το σίγουρο. Αυτό που δεν θα μας προδώσει ποτέ. Αυτό που ξέρουμε ότι θα βρούμε μπροστά μας όσο βαθιά κι αν ψάξουμε. Που μας θυμίζει κάτι που υπάρχει ήδη μέσα στα γονίδιά μας. Είναι αυτό που προδιαγράφει το μέλλον μας, γιατί όλες μας οι αντιδράσεις στα εξωτερικά ερεθίσματα ακολουθούν, όσο κι αν δεν το παραδεχόμαστε, αυτό το ίδιο μοτίβο, καθοδηγούμενες από αρχέγονα πρότυπα. Η εμπειρία των προγόνων μας, που δίνει την ίδια “fractal” λύση σε μικρά ή μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας.
Είναι απίστευτα οικείο γιατί υπήρχε και θα υπάρχει μέσα και έξω μας, είναι η τάξη μέσα στο προσωπικό μας χάος. Μια “fractal” απάντηση σε κάθε ερώτηση. Αυτό που πιστεύουμε ότι κατέχουμε με τη μορφή γνώσης ή πίστης και που οδηγεί τα βήματά μας σε κάθε καμπή της ζωής μας.
Το ερώτημα είναι: Θέλουμε να ξεφύγουμε από το κουκούλι της προβλέψιμης αντίδρασης; Ή μήπως, ακόμα κι αν το ένστικτο μας προειδοποιεί για την λάθος πορεία, νιώθουμε σίγουροι όταν πορευόμαστε στον αυτο-όμοιο δρόμο της ζωής μας; Γιατί πολλοί άνθρωποι επαναλαμβάνουμε το ίδιο αυτο-όμοιο λάθος, σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο; Στ’ αλήθεια είμαστε τόσο αδύναμοι; Ή είναι μέρος ενός σχεδίου που οδηγεί το σύμπαν σε ένα “fractal” μέλλον;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σκεψεις: