«Η εκκεντρότητα είναι ένα μέγεθος που χαρακτηρίζει κάθε κωνική τομή και κατ’ επέκταση και την τροχιά ενός σώματος γύρω από ένα άλλο. Ουσιαστικά είναι ένα μέτρο του πόσο η κωνική τομή «απέχει» από το να είναι τέλειος κύκλος. Την συμβολίζουμε με το e, και μπορεί να πάρει τιμές από 0 έως άπειρο. Σε ένα κύκλο είναι 0 … σε μία έλλειψη είναι μεγαλύτερη από το 0 και μικρότερη από το 1 … σε μία παραβολή είναι ίση με 1 … Σε μία υπερβολή είναι μεγαλύτερη του 1 και πεπερασμένη και τέλος …η εκκεντρότητα μιας ευθείας είναι 1 ή άπειρο ανάλογα με τον ορισμό. Η εκκεντρότητα της τροχιάς της Γης είναι σήμερα 0,0167 και μεταβάλλεται με τον χρόνο. Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η καμπυλότητα μιας τροχιάς μειώνεται με την αύξηση της εκκεντρότητας»
Ο κύκλος είναι το απώτερο σχήμα, η ιδανική καμπύλη. Συμβολίζει την «τέλεια» ζωή, την «τέλεια» σχέση, τον «τέλειο» άνθρωπο, την οποιαδήποτε «τέλεια» κατάσταση. Αυτό που, συνήθως, κυνηγάμε στην πορεία μας σαν όντα … αυτήν την πορεία που ίσως ενδόμυχα θέλουμε να χαράξουμε στον καμβά του σύμπαντος περνώντας από καταστάσεις και επιλογές, ώσπου ύλη και πνεύμα γίνουν ενα ή ώσπου να βιώσουμε την ολότητα χωρίς να χρειαστεί να την ονομάσουμε ή να την κυνηγήσουμε.
Η συγγένεια της λέξης με την εκκεντρικότητα (ο χαρακτήρας ή η συμπεριφορά του εκκεντρικού· παράδοξη ιδιορρυθμία) είναι αδιαμφισβήτητη. ‘Οσο πιο εκκεντρικός, τόσο πιο αποκλίνων από τον κύκλο, από το αναμενόμενο, από το σύνηθες, από αυτό που δεν προκαλεί … από την (δήθεν) κανονικότητα που, πολλές φορές όμως, είναι συνώνυμη της μετριότητας.
Πολλά τα ερωτήματα για το ποιος χαράζει την πορεία μας. Εμείς με τις αποφάσεις μας ή κάποιος ή κάτι άλλο πέρα και πάνω από μας; Μήπως παιζεί ρόλο ο χαρακτήρας και τα βιώματα στην μεταβολή της καμπυλότητας άρα και της εκκεντρότητας; Είναι δύσκολο να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα και νομίζω πιο δύσκολο να διατυπωθούν, γιατί για την διατύπωση χρειάζεται πρώτα να αναρωτηθούμε, να σηκώσουμε το κεφάλι και να ρίξουμε το βλέμμα πάνω από τα γνωστά και τετριμμένα, να ξεφύγουμε από την κυκλική μας πορεία και να ατενίσουμε την αβεβαιότητα με τη σιγουριά του αμφισβητία και του οραματιστή. Εν τέλει, η διατύπωση τέτοιων ερωτημάτων εμπεριέχει και την προσωπική απάντηση που δίνει ο καθένας μας, ίσως όχι λεκτικά, αλλά με το δείγμα ζωής του. Η διατύπωση είναι αυτή που μεταβάλλει την εκκεντρότητα του καθενός, που του αλλάζει πορεία, που τον οδηγεί στην προσωπική του τροχιά.
Εσείς τι εκκεντρότητα έχετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σκεψεις: