Μια χρονική δίνη φέρνει στο φως αναμνήσεις ... τι κι αν άλλαξαν τα πρόσωπα ... τι κι αν μας πρόδωσαν τα σώματα ... τα μάτια καθρεφτίζουν στιγμές ανεμελιάς ... ψάχνει ο καθένας να βρει παλιά χαμόγελα ... θυμάμαι ... δεν θυμάμαι ... ίσως φευγαλέα ... μέσα από τη θύμηση των άλλων επαναπροσδιοριζόμαστε ... ο λόγος μετράει πιο πολύ από φωτογραφίες ... μια ανάσα πριν οι δρόμοι χωρίσουν ... στα μαγικά 17 ... γυρνάμε το κεφάλι και βλέπουμε τους εαυτούς μας και πάλι παιδιά ... κοιτάμε στην ψυχή μας και είμαστε ακόμα (κι ελπίζω για πάντα) παιδιά ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σκεψεις: